Mesnevi’den: Dua hâli

Dua edenin ‘Rabb’im’ demesi ’ın ‘Buyur ey kulum’ demesinin ta

kendisidir... Birisi her gece kalkıp ’ı anıyor O’na dua ediyordu...

Şeytan ona dedi: Ey ’ı çok anan kişi! Bütün gece deyip

çağırmana karşılık seni buyur eden var mı? Sana bir tek cevap bile

gelmiyor daha ne zamana kadar dua edeceksin? Adamın gönlü kırıldı

başını yere koydu ve uyudu. Rüyasında ona şöyle dendi: Kendine gel

uyan! Niye duayı zikri bıraktın? Neden usandın? Adam: Buyur diye bir

cevap gelmiyor ki kapıdan kovulmaktan korkuyorum dedi. Bunun

üzerine dendi ki ona: Senin demen O’nun buyur demesi

sayesindedir... Senin yalvarışın ’ın senin ruhuna haber

uçurmasındandır... Senin çabaların çareler araman ’ın seni

kendine yaklaştırması ayaklarındaki bağları çözmesindendir... Senin

korkun sevgin ümidin ’ın lütfunun kemendidir... Senin her Ya


Rabbî demenin altında ’ın buyur demesi vardır... Gafilin cahilin

canı bu duadan uzaktır... Çünkü Ya Rabbî demeye izin yok ona...

Ağzında da kilit var dilinde de... Zarara uğradığı zaman ağlayıp

sızlamasın diye ona dert ağrı sızı gam keder vermedi...

Bununla anla ki ’a dua etmeni O’nu çağırmanı sağlayan dert

dünya saltanatından daha iyidir... Dertsiz dua soğuktur. Dertliyken

yapılan dua gönülden kopar...

http://www.tevbe.org/forum/mesnevi-serhi/584-mesneviden-dua-hali.