Sabır...Men sabera zafera

Sabır...Men sabera zafera

"Sabretmek büyük bir zaferdir."

Sabrın sonunda birşey bekleme.
Sabır, o işi ALLAH'a bırakmaktır.
Sabrınızı kat'iyyen zorlamaymız!
Zedelemeyiniz!
Sabrı sabır ile takviye ediniz!

Sabır hiçbir şeye "hilesi olmayanın hilesidir."
Bu ne demektir?
Bunda:
Her şeyin ALLAH'ın ezelde takdir ettiği maddî ve mânevî kanunlara göre cereyan ettiğini tasdik ve iman ederek o ilâhi kanunlara imkân âleminde uymaktır.
Bu sözlerin kısa ve hulâsa ifadesi şu demektir;
Akşam oldu güneş battı.
Yarın tekrar doğacak.
Bunu hiçbir düşünce ve itiraz yapmadan kabul etmek demektir.
Dünyada her hadise aynıdır.
Kimi görünür, anlaşılır.
Kimi görünmez, anlaşılmaz.
Fakat hepsi bir kanun dahilinde cereyan eder.
Bu değişmez, değiştirilemez.
Her şeyde sabır bu değişmeyen bazen anlaşılan, çok defa anlaşılamayan kanun icabıdır.
"İşte hilesi olmayanın hilesidir" sözü budur.

ALLAH "Es SABÛRdur".
Yani ezelde koyduğu kanunlara sadıktır.
Onu bozmaz.
Bozarsa halk ettiği şeylerde, kanunlarda noksanlık var demektir.
Cenab-ı ALLAH sabrı, belâ ve musibet nisbetinde ihsan eder.
Sabır ile ALLAH'ın takdir ve inâyetine intizar bekleme, ibadetdir.
Bunlar hadîstir.

Sabır bir nevi şahsî kahramanlıktır.
Yoksulluk, acı, keder imkânsızlıklarla doludur.

Dünyada en büyük kuvvet inanmış "insandır".

Cesur bir düşünce ile, tamiri çok çetin ve imkânsız olan ağır şartlar altında sabrın en büyük ilâhi bir kuvvet olduğunu unutmamalıdır.

SABR-I CEMiL diye islâmda bir tâbir vardır.
"ALLAH cemil ve cemâli sever"
Mübârek sözü sabrın ALLAH tarafından sevildiğini ilân eder.
Zira:
"ALLAH sabredenleri sever"
"Ennallahe yuhibbu's- sabirîn".
Çünki ALLAH'ın en büyük esmâlarının hepsi "Es SABÛR" esmâ-i ilâhisinde toplanmıştır.

"Ehlullah" diye güzel bir tâbir vardır.
Bunlar kimlerdir:
Ancak ALLAH'a rabt-ı kalbeden demektir.
Velî. Evliyâ kelimeleri bunları ifade eder.
Bunlar "Es SABÛR" esmâsında erimişlerdir.

İnsanların bazıları vahşi hayvanlardan daha vahşi ve yırtıcıdırlar.

ViCDAN: Ruhun mevcudiyet-i zâtiyesîni bilmeğidir.
Mâneviyatın husule getirdiği hissi derûnu.

EDEB: Usluluk.

HAYÂ: Yaratılıştan ve insanın elinde olmayan mânevî utanma, çekinme.

NAMUS: İnsan hasletlerinin hülâsasını ifade eden mukaddes bir kelime. Târif edilmez.

FAZiLET: insanın yaratılışmdaki iyilik, mânevî dürüstlük.

ŞEREF: Mânevî yükseklik.

Her gemide fare vardır.
Amma bazı gemilerde kaptanla beraber sulara gömülmeyi göze almış mert tayfalar da vardır.

"Sabır, önceleri zehirdir. Huy edinilirse bal olur."
Şeyh Sâdi.
2.9.1982, Pazar

Sabr : Acıya ve zorluğa katlanmak. * Bir musibet ve belâya uğrayanın telâş ve feryad etmeyip sonunu bekleyip tahammül ile katlanması. * Muharebede şecaat gösterme. * Bir kimseyi bir şeyden alıkoymak. * Öğrendiği bir şeyi başkasının da öğrenmesi için tâkat getirmek

Rabt-ı kalb : Kalb bağlılığı.

Vicdan : İnsanın içindeki iyiyi kötüden ayırabilen ve iyilik etmekten lezzet duyan ve kötülükten elem alan manevî his. * Kendinden geçme, dalma. * Bir şeyi bir halde görme, bulma. * Duyma, duygu. * İnanç. * Şuur. * Bâtın ile Hakkı tanımak. * Din.


Dr. Münir Derman